عوامل مؤثر بر گرایش دانشجویان دانشگاه‌های تبریز به عضویت در تعاونیهای اشتغالزا

یکی از رهنمودهای کلی در جهت کاهش نرخ بیکاری، ایجاد اشتغال و مشارکت مردم در فعالیتهای اقتصادی و گسترش تعاونیهاست. فعال کردن بخش تعاونی با اتکا به توان علمی فارغ التحصیلان دانشگاهها، زمینه را برای حضور در بازارهای جهانی و گشودن مرزهای اقتصادی بیش از پیش فراهم خواهد کرد. بنابراین در میان سه بخش تعاونی، دولتی و خصوصی، شرکتهای تعاونی می‌توانند بستر مناسبی برای اشتغال فارغ التحصیلان و جذب آنها باشند. در این پژوهش سعی شده ‌است گرایش گروه های دانشجویی به تعاونیهای اشتغالزا و عوامل مؤثر بر آن در دو دانشگاه آزاد و دولتی تبریز در سال 1389 بررسی شود. بدین منظورضمن آشنایی با تعاونی و نظریه‌های مرتبط با آن، حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران378 نفر (دانشگاه آزاد) و 376 نفر(دانشگاه دولتی) با روش نمونه‌گیری طبقه ای و تصادفی سیستماتیک به دست آمد. در این تحقیق از دو روش اسنادی و پیمایشی جهت گردآوری اطلاعات استفاده شده است. داده ها نیز با نرم افزار spss مورد پردازش قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که بین متغیرهای مستقل(مشارکت اجتماعی، اعتماد اجتماعی، انسجام اجتماعی، ارضای نیازها و ویژگیهای فردی) و متغیر وابسته (گرایش گروه های دانشجویی به تعاونیهای اشتغالزا) رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین بین دو گروه مورد بررسی (دانشجویان دانشگاه آزاد و دولتی) به لحاظ گرایش به عضویت در تعاونیهای اشتغالزا، با اطمینان بالای 99/0 درصد، تفاوت معنی داری وجود دارد که این میزان گرایش در بین دانشجویان دانشگاه آزاد بالاتر از دانشجویان دانشگاه دولتی است.